Oordelen

Oordelen, oftewel een mening over iemand hebben. We doen het allemaal, alleen de een iets vaker dan de ander. Er zijn maar weinig mensen op aarde die geen oordeel hebben over de ander en mijn doel is om één van hen te worden!

De waarom vraag
Waarom oordelen we over een ander? Zijn we eigenlijk niet gewoon over onszelf aan het oordelen? Veel mensen hebben onzekerheden en die onzekerheden bekijken ze bij de ander. En daar vellen ze een oordeel over. Zelf doe ik er helaas ook nog aan mee, maar ik probeer er op te letten het niet te doen. Ik kijk vaak hoe mensen er uit zien (qua gewicht) en ben jaloers als er een slanke vrouw langsloopt. Pff dat zou ik ook wel willen. Als er een vollere vrouw langsloopt bekijk ik haar probleemzones en vergelijk deze met de mijne. Ondertussen veroordeel ik haar en daarbij mijzelf. Wéér kijk ik negatief naar mijzelf en waarom? Wat brengt het mij en wat brengt het de ander?

Oordelen over oordelen
Vorige week was ik naar de Toppers. Het thema was ‘Crazy Summer’, dus veel mensen liepen in het wit met iets fleurigs. Zo zag ik ook een vrouw lopen met een hele strakke witte broek en een rood topje erop. Een kort topje, waardoor haar onderbuik enorm tekende (herkenbare probleemzone). Mijn eerste reactie was: ‘Och mensje, wat doe je jezelf aan? Dit kan echt niet!’. Daarna dacht ik bij mezelf: ‘Wat zit ik nou weer te doen? Die vrouw heeft nog gelijk ook! Als zij zich lekker voelt in haar lijf en zich zeker voelt in deze outfit, wie ben ik dan om over haar te oordelen?!’. Ik betrapte mezelf en herstelde mijn gedachten. Tevens liep er iemand voor mij waarvan ik kon horen wat ze zei. Oordeel na oordeel kwam uit haar mond. Het voordeel wat ik eruit kon halen was dat ik inzag dat ik veeeel minder oordeel dan dat zij doet! Positief punt, maar het lag op het puntje van mijn tong om er wat van te zeggen. Maar wie ben ik dan weer om er iets van te zeggen? Ik denk dan bij mijzelf: ‘Och vrouw, je leven kan er zoveel leuker uit gaan zien als je niet zoveel oordeelt, want waarschijnlijk is het jou onzekerheid wat je uit.’, maar ja op dat moment oordeel ik zelf ook weer. Lastig hoor! Het blijft een leerproces.

Het effect
Het leven zou zo veel mooier zijn als we elkaar allemaal vrij kunnen laten! Met liefde naar iemand kijken zonder te oordelen! Hoe fijn zou dat zijn! Ik weet van vroeger ook nog wel dat als ik een ijsje haalde of een patatje at, mensen dan over mij praatte. Ik had het volgens hen beter niet kunnen doen. Mij deed dat enorm veel pijn en verdriet. ‘Waarom dachten mensen zo over mij? Wat maakt het nou uit dat ik dikker ben? Blijkbaar veel. Zie je, ik ben niet goed genoeg. Gatsie, ik ben dik! Moet je mijn buik zien, daar kijken ze naar! Ik moet gaan lijnen, dan vinden mensen mij aardiger en leuker en praten ze niet meer over mij’. Allemaal gedachten die door mijn hoofd spookten en na elk oordeel werd mijn eigenbeeld slechter en slechter. Voor iedereen die oordeelt en deze helaas ook nog uitspreken wil ik vragen, denk goed na voordat je jouw mening over een ander uit. Misschien gaat die ander zich wel net zo verdrietig voelen als dat ik dat deed en heeft deze persoon daar nog jaren last van! Het vervelende van die negatieve gedachtes is dat het vaak lastig is om ze niet meer te geloven. Wil jij dat veroorzaken bij iemand? Vast niet, maar dat gebeurd helaas wel, ook al is dat niet je bedoeling. Tegenwoordig probeer ik meningen van een ander het ene oor in te laten gaan en direct weer het andere oor, maar dat lukt nog niet altijd!

Een oordeel over een ander is een oordeel over jezelf!

Als je ziet dat iemand gelukkig is met hoe hij/zij er uit ziet, leeft, praat, geloofd enz., waarom zou je daar dan over oordelen? Neem een voorbeeld aan ze! Ze genieten van het leven! Laten we met liefde naar elkaar kijken en het oordelen achterwege laten, want een oordeel over een ander is een oordeel over jezelf! Doe je mee? 
 

Ben je het hier mee eens, heb je een inzicht gekregen, vond je het mooi of doe je mee? Like & share :D. Laten we samen een zorgen voor een liefdevolle mind!