Plannen
Vroeger dacht ik: "Als ik 24 ben heb ik de ware ontmoet, ben ik getrouwd, wonen we in een heerlijk huis en ben ik zwanger van mijn eerste kind.". Inmiddels ben ik 27, aan het daten (ongetrouwd dus), woon ik in een heerlijk huis gezellig bij mijn moeder en spring ik een gat in de lucht dat ik nog geen kinderen heb. Hoe anders kan je leven er uit zien dan dat je het zou plannen hè!
Niet dat ik nooit kinderen zou willen hoor, maar op dit moment in mijn leven ben ik er nog totaal niet aan toe. Ik ben gezegend met 2 lieve neefjes van bijna 5 en net 1 jaar. Twee dagen in de week pas ik op en dat vind ik heerlijk! Als nanny verzorg je het huishouden en de kids en ik geniet er elke minuut van. Nou ja, niet als de kids aan het krijsen zijn natuurlijk :D. Aan het einde van de dag besef ik me dat ik het heerlijk vond, maar het ook nog wel super lekker vind dat ik gewoon weer naar huis kan gaan, terug naar de rust en mijn eigen ‘relaxte’ leven, zonder dat ik elke dag rekening hoef te houden met de kids!
Op dit moment in mijn leven ben ik blij met wat ik heb en besef me dat al het plannen van je leven geen enkele zin heeft. Het leven komt je tegemoet! Ik als control freak probeer het plannen een beetje los te laten.
Eens in de zoveel tijd spreek ik met 2 oud collega’s af en hebben we een ‘borrel zondag’. De ene keer bij de een en de andere keer bij de ander. Lekker borrelen en degene die de host is, zorgt voor lekkere hapjes en het diner! Ik als control freak ben daar dan al een week mee bezig. Door mijn hoofd spoken de vragen: “Wat zal ik gaan maken?”, “Wat heb ik nodig?”, “Zouden ze dat wel lusten?”, “Misschien is het beter om dit of dit te maken”, “Wanneer doe ik de boodschappen?”, “Kan ik dingen al voorbereiden?”. Ik word gek van mijn eigen gedachten! Die bewuste borrelzondag bespreek ik mijn probleem. De host van die middag/avond geeft mij even een eye open moment. Hij heeft al deze hapjes namelijk die ochtend bedacht. WAAAATT??? Nee! Dat kan niet! Hoe doe je dat :P? Ik kom tot de conclusie dat ik nog control freakeriger ben dan dat ik eigenlijk dacht. De andere collega bedenkt het ook wel van tevoren, maar geen week van tevoren! Oh god! Ik bedenk me dat het helemaal niet zo gek is dat ik altijd zo moe ben. Dat hoofd blijft maar doormalen! En dan is dit alleen maar een onderwerp voor 1 middag/avond. Laat staan de rest van mijn leven!
Ik besluit de controle los te laten, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik merk dat bijvoorbeeld een week menu bepalen best wel rust geeft in mijn hoofd, dus het plannen kan toch ook nog wel goed van pas komen! Maar verder probeer ik dingen wat meer los te laten. Spreek ik tegenwoordig met iemand af? Dan spreken we een dag en tijd af en de invulling komt later. Dit zou ik een jaar geleden echt niet hebben gedaan. Dan moest ik direct weten waar we afspraken, hoe laat, waar parkeer ik, eten we ook samen en ga zo maar door. Best een vooruitgang, vind je ook niet?
Het plannen van je leven heeft dus geen enkele zin. De grote lijnen bepalen is natuurlijk niet verkeerd en doelen stellen is perfect! Maar ik probeer het een beetje los te laten en te genieten van wat het leven mij toespeelt met al mijn positieve gedachtes en goede gewoontes :D.
