Gedachten: van stress naar liefde

Gedachten, we hebben ze continue, de hele dag door. Althans… wij vrouwen dan. Mannen kunnen nog wel eens helemaal nergens aan denken. Als ik dat hoor denk ik wel eens: ‘Huh, hoe kan dat toch?’. Wat is het verschil tussen mannen en vrouwen daarin? Wellicht eens een onderzoekje waard.

Maar dat is niet waar ik het in deze blog met jullie over wil hebben. Ik wil het namelijk hebben over het leven. Over jouw leven, mijn leven en welke invloed onze gedachten hebben op ons leven. Want dat ze dat hebben, dat is een feit.

Graag neem ik je even mee in mijn laatste winst, kan ik wel zeggen. In 2012 kwam ik met een burn-out thuis te zitten en ervaarde ik heel veel stress. Het was een jarenlange strijd om er weer bovenop te komen. Elke keer leerde ik weer meer over mijzelf en krabbelde ik op. Maar het zijn heftige jaren geweest. In 2019, 7 jaar later kon ik eindelijk weer zeggen dat ik een goede week had gehad! Een week waarin ik  mij weer de oude voelde. En toen… toen ging het de verkeerde kant op met de gezondheid van mijn man. De afgelopen 4 jaar waren ook daarin weer pittig. Waardoor ook mijn gezondheid achteruitging. De stress nam de overhand.

Als je dit zo leest, dan merk je waarschijnlijk op dat het de omstandigheden die het leven ons liet ervaren ervoor zorgde dat mijn gezondheid kwakkelend was. Toch? Zo heb ik het altijd gezien. Ik heb het buiten mijzelf bekeken. Althans, niet helemaal, want in mijn leertraject, zoals ik het noem, ben ik altijd met mijn aandacht naar binnen gegaan en heb ik gekeken wat ik anders zou kunnen doen om mij toch weer beter te voelen en te leren van de omstandigheden. Maar wat er gebeurde in mijn leven, daar heb ik geen invloed op, zo zag ik het.

Wat resulteerde in goed voor mijzelf zorgen. Mijzelf op 1 zetten. Kiezen voor mijn eigen geluk, mijn doelen, de dingen die ik wil in het leven en daar een balans in vinden. Het ging mij aardig goed af kan ik je vertellen. Als ik nu terugkijk dan heeft mij dat heel veel verder geholpen. Alleen hetgeen wat ongemerkt tegen mij ging werken is dat ik bepaalde afspraken niet maakte, want tsja, dan zou het misschien te veel worden. Ik was zo bezig met een balans houden dat dat mij eigenlijk ongemerkt heel veel stress gaf. Misschien herken je dit wel in je eigen leven.

In het begin van 2023 voelde ik een verandering in mijzelf. Er kwam een gedachte die stiekem al vaker langs is geweest en weer weg ging. Maar deze keer ging het niet weg. Ik voelde dat ik naast Toutes La Vie een baan wilde gaan zoeken. Ik wilde niet meer alleen maar bezig zijn met coaching en spiritualiteit. Ik wilde ook weer meer bezig zijn met het dagelijks leven als je begrijpt wat ik bedoel. Ik mocht mijn werktijd gaan verdelen tussen Toutes La Vie en op dat moment nog het onbekende.

Deze gedachten ben ik toe gaan laten en gaan voelen. Wat zou mij nou leuk lijken om te gaan doen? Ik heb de spirituele wereld gevraagd om mij hierin te begeleiden, want stiekem voelde ik wel dat deze gedachten niet alleen van mijzelf waren. Ik werd gestuurd, maar waar naartoe?

Ik voel(de) dat ik iets te doen heb met mijn werkzaamheden binnen Toutes La Vie, een missie te volbrengen heb. Maar kan het niet zo zijn dat deze missie gaat veranderen? Als ik terugkijk op mijn meer dan 12,5 jaar ondernemerschap is mijn bedrijf altijd meegegroeid met mijn ontwikkelingen. Zo begon ik de blog en webshop By Raph en heb ik deze op 13 mei 2011 (de verjaardag van mijn vader) omgetoverd tot Toutes La Vie. Een nieuwe look, een plek waar ik mijn leven deelde en waar ik spiritueel actief was en ben, waar ik artikelen schrijf, een webshop heb gehad en wat gegroeid is naar de praktijk en scholingslocatie die het nu is.

Ik kom uit een ondernemersfamilie en heb altijd het gevoel gehad dat ik dit ook ging doen. Nu twijfel ik sterk of dit wel een gevoel was. Waren het niet gewoon gedachten? Ego gedachten die vonden dat ook ik dit moest doen? Het was mij immers met de paplepel ingegoten toch? Ik had mijzelf iets te bewijzen zie ik nu in.

Weer terug naar begin 2023. Ik ben eens na gaan denken waar ik nou eigenlijk goed in ben, wat ik leuk vind om te doen, waar mijn interesses liggen en welke baan hierbij zou kunnen aansluiten. Al snel kwam ik weer uit op een eerder vak wat ik heb uitgeoefend: gastouder. Maar vanuit daar raakte ik ook bekend met de term Family Assistant. Ook echt iets voor mij! En daar was ineens de herinnering van de kraamverzorgende die werkte in de kraamweek van het gezin waar ik als gastouder heb gewerkt. Wat leuk en huh gingen door mijn hoofd. Nooit meer aan gedacht, maar dat leek mij ook superleuk inderdaad! Hoe die zoektocht verder is gegaan vertel ik misschien nog wel eens, maar ik heb besloten dit pad te bewandelen en inmiddels ben ik in de 7^e maand van mijn opleiding en geniet ik volop!

Je gedachten (je ego) gaan met je aan de haal. Want toen ik eenmaal de beslissing had genomen dat ik kraamverzorgende in opleiding ging worden kwam daar de twijfel gedachten. Zou ik het wel doen? Waarom ga ik dit nu doen? Waarom ga ik niet volledig door met Toutes La Vie, dat gaat toch goed? Op een ochtend stond ik half slapend op, liep naar het toilet en vroeg aan mijzelf: waarom heb ik deze beslissing genomen? Het antwoord was er direct, in een gedachten. Geen ego gedachten, maar een zielsgedachten. Ik hoorde: ‘Het is tijd voor een nieuw hoofdstuk in je leven’. En zo voelt het!

Voor de toekomst zie ik mijn beide werkzaamheden samenkomen. Hoe? Nog geen idee, maar mijn onderbuikgevoel zegt dat dit gaat gebeuren. De tijd zal het leren wat er voor moois mag ontstaan. Tot die tijd blijven deze 2 mooie werkvelden nog gescheiden en help ik aan de ene kant mensen die vastlopen in hun leven en de weg weer terug naar binnen willen vinden en aan de andere kant nieuwe ouders en de kleine die het leven samen mogen gaan ervaren.

Wat is nu die winst hoor ik je denken? De afgelopen maanden heb ik keihard gewerkt aan mijn opleiding. Aan alles leren in kraamwereld. Alles tot mij nemen, zodat ik zelfstandig te werk mag gaan, wat mij heerlijk lijkt! Ongemerkt heeft dat voor best wat stress gezorgd zie ik nu. Tijdens mijn zomervakantie kwam de ontspanning weer terug. De stress kon ik in het mooie Puglia loslaten. Ik voelde mij weer als de persoon voor mijn burn-out, maar dan de ontspannen en wijzere versie van mijzelf. Ik kies nog steeds bewust voor mijzelf, maar er is iets veranderd in mijn gedachten. Ik ben niet meer de balans aan het bewaken, maar ik zeg tegen mijzelf: Ik gun mijzelf gezondheid, fit zijn, gezonde voeding, lieve vrienden, mooie ervaringen en nog veel meer. Af en toe is daar het oude stemmetje die zegt: oeh… moet je dat wel doen? Wordt dat niet te veel? En dan denk ik weer terug aan wat ik mijzelf gun. Er ontstaat direct weer rust in mijn hoofd en mijn lichaam, wat weer vele andere voordelen kent. Stiekem zou ik er wel een boek over kunnen schrijven en voel ik dat ik zoveel met jullie wil delen. Maar dat lieve mensen, is voor een andere keer. Voor nu heb ik een vraag aan jou:

Wat gun jij jezelf? Laat het antwoord maar in je opkomen en probeer de beelden voor je te halen hoe dat eruitziet. Tegelijkertijd laat je het gevoel opkomen. Heb je niet direct een antwoord? Geen enkel probleem, laat het ontstaan en vraag de spirituele wereld om je te helpen.

Het lijkt mij leuk om met je in contact te zijn over dit onderwerp. Voel je vrij om met mij te delen wat jij jezelf gunt via een mailtje of een appje! Jou gun ik alle liefde, gezondheid, rust, ontspanning en mooie momenten in je leven.