Hola Schiphol!
Vandaag was het na een paar jaar dan eindelijk weer zover, mijn reis naar Spanje begon. Vroeger had ik al een tijd van tevoren voorpret, maar sinds corona werd dat minder. Ik kies ervoor om mij niet te laten vaccineren en dan heb je je weer aan andere regels te houden. Pff… het was allemaal niet heel erg duidelijk en het irriteerde mij. Wat is er nou precies nodig? Een negatieve test sowieso, maar welke worden dan goedgekeurd? Er is in Spanje een formulier wat je in moet vullen waardoor je een QR-code krijgt. Mijn zoektocht begon.
Alleen maar even een negatieve test
Gelukkig zijn de regels inmiddels weer een beetje veranderd en hoefde ik alleen maar een negatieve QR-code te hebben. Dat alleen maar, daar was ik van overtuigd, maar toen ik eenmaal die test moest doen voelde het toch anders. Een antigeen test, want tsja dan hoeft dat ding niet zover mijn neus in en mijn brein aan te raken haha. Via een vriendin kwam ik erachter dat je tegenwoordig ook online een test kunt bestellen en die thuis kunt doen. Erg handig! Ter verificatie maak je dan een foto van je paspoort, een foto van jezelf met een QR-code die je van hun krijgt (zodat elke test persoonlijk blijft), je beantwoord wat vragen en dan is het tijd voor de test. Ik merkte direct dat er spanning was in mijn lijf. Oh my dacht ik, hoe bizar is dit! Dat je je gewoon ineens zenuwachtig kan voelen. Belachelijk wat een angst er dus wordt gezaaid en hoe je dit in je onderbewuste opslaat. Mijn bewuste ik dacht: prima ik doe even zo een testje en dan klaar, maar mijn onderbewuste reageerde daar dus heel anders op!
Na 15 minuten kwam de uitslag: negatief. YES! Daar een foto van maken en dan wachten op mijn reisdocument. Handig hoor. Eenmaal die te hebben ontvangen in mijn mail begon de vakantiepret pas echt! Althans, ik had nog wel een mooie SOUL NIGHT bij volle maan te verzorgen. Super veel zin in. De kracht van de maan is magisch en deze ronde stond ze in het teken Schorpioen (mijn teken). Een mooie groep mensen deed mee en het was weer een hele mooie en bijzondere avond (wil je er meer over lezen of ook een keer meedoen, check dan deze link. De reactie die ik daarna dan ontvang van de mensen zijn goud waard. Daar zit het grote geluk in! Na iedereen de tekst van de volle maan en hun 2 persoonlijke kaartjes te hebben gestuurd was het dan nu echt zover: VAKANTIE! Yes, zoveel zin in! Maar ook heel dubbel.
Voor het eerst sinds het overlijden van mijn schoonmoeder gaan we (mijn man, schoonvader en ik) naar het huis in Spanje. De mannen zijn al een week eerder vertrokken (hallo me time) en hadden/hebben het moeilijk. Gistermorgen merkte ik het ook al. De emotie kwam op en ging ook weer weg.
¡Hola!
Een lieve vriend bracht mij naar Schiphol en eenmaal door alle controles heen ging ik de boekenwinkel in. Ik hou daarvan! Lekker neuzen en kijken wat er allemaal is. Ik heb al genoeg boeken mee, maar het blijft heerlijk om ernaar te kijken. Toen ik langs de tijdschriften liep was daar weer een herinnering aan mijn schoonmoeder. Ik zag namelijk de Hola, een Spaans tijdschrift wat ze graag las en wat we ook wel voor haar meenamen of kochten als we boodschappen gingen doen. En in mijn gedachten hoorde ik: Hola! Daar is ze weer. Het is zo een cadeautje om mijn dierbaren te mogen voelen en te weten dat ze er gewoon nog zijn. Ondanks dat ik alleen ben tijdens deze reis ben ik nooit alleen. Mijn vader, oma, schoonmoeder en nog vele anderen vliegen mee en zijn een gedachte bij mij vandaag. Heel fijn!
Ik loop wat rond, kijk wat er allemaal is en besluit te ontbijten. Een broodje creamcheese met komkommer en een medium cappuccino alsjeblieft. Wat een feest. Als je door de douane bent is het heerlijk om niks meer te moeten, herken je dat? Ik check wat appjes en krijg een sms van de luchtvaartmaatschappij. Ik vlieg met een Spaanse maatschappij en dit smsje is dan ook in het Spaans. Ik maak eruit op dat mijn vlucht 45 min vertraagd is en denk alleen maar: ‘Prima, ik heb VAKANTIE!’
Wat mij opvalt is dat ik niet meer ben gewend aan al het geluid wat zoveel mensen bij elkaar maken. Gelukkig heb ik mijn noise cancelling koptelefoon bij me, ik link hem aan mijn telefoon en zet mijn favoriete muziek op. Dit voelt nog meer als een feestje. Hupsend en af en toe dansend loop ik naar mijn gate. Zie je mij al gaan? Het is zo fijn om je niks aan te trekken wat anderen van je zullen vinden. Het gaat mij steeds beter af!
It is a beautifull day!
Ik wacht bij de gate en merk dat mijn telefoon best wel snel leeg gaat. Oeps, dat is dan weer het nadeel van je koptelefoon draadloos gebruiken, dat vreet batterij op je telefoon. Er zullen vast wel stopcontacten zijn toch? Terwijl ik dat dacht hoor ik een meneer (passagier) praten met een andere meneer (luchthaven personeel). “It is a beautifull day”, zegt de passagier. “Huh, have you looked outside sir? It is very cloudy”, zegt de andere meneer. “Inside sir, it is beautifull inside. I am a very happy man”. Wow, dat is even een lesje wijsheid voor de man die aan het werk is. En daarnaast voor ons allemaal die deze blog lezen. Ik houd hiervan!
Nog steeds gaat mijn batterij snel. Mijn vlucht is toch vertraagd, dus ik ga op onderzoek uit en loop weer terug, want waar ik nu zit (Gate D83, bijna op het eind) is er niet zoveel te beleven. Eenmaal onderweg terug, zie ik een stopcontact wat al in gebruik is. Groot gelijk geef ik dat meisje. Ik loop verder en ontdek er 1 bij een gate die volgens mij nu op dit moment niet gebruikt wordt. YES! Ik zet mijn koffer neer, pak mijn oplader en laad mijn telefoon op. Ik besluit 3 meter verderop te gaan zitten (anders moet ik op de grond gaan zitten, gatsie) en pak mijn laptop erbij. Ik voel mij helemaal geïnspireerd om weer eens een blog te schrijven. Het maakt mij gelukkig en blij en ik bedenk mij: we gaan vaker op reis! Zo typend met mijn laptop op schoot werkt niet heel chill, maar links van mij zie ik een karretje staan. Zo een waar je handbaggage op kan. Dat is best een goede voetensteun en zo zit ik lekker relaxed deze blog te typen en neem ik jullie mee op mijn reis.
Inmiddels druppelen er mensen ‘binnen’ hier bij Gate D73 waar ik het stopcontact heb kunnen vinden. Misschien dat ik zomaar weer richting mijn eigen gate loop om te kijken hoe het daar gaat.
Het was mij weer een waar genoegen lieve mensen. Ik heb de intentie dit weer vaker te gaan doen en jullie mee te nemen in een kijkje in mijn leven. Je bent altijd welkom om aan boord te stappen op vlucht RB1111 met bestemming: Liefdevol Leven!
Liefs,
Raphaëlle
